Graag neem ik jullie even mee naar mijn tienerjaren. Ik was 16 jaar en herinner me nog goed hoe mijn beste vriendin en ik vaak bij elkaar logeerden. ’s Avonds, als we in bed lagen, hadden we eindeloze gesprekken over hoe het later wel niet zou zijn. Wat we graag zouden bereiken voor onze 20ste verjaardag. Wat we wilden bereiken voor onze 25ste verjaardag.
Dat waren altijd zulke leuke avonden. We droomden en fantaseerden luidop. Zo tekenden we ons droomhuis op een kladpapiertje. En zoals altijd sloten we af met het onderwerp ‘onze droomman’. Ja, als we eenmaal aan dat onderwerp begonnen, dan konden we niet meer stoppen met praten, lachen en fantaseren.
Het moest de perfecte man zijn. Behalve dat we graag hadden dat hij christen was, moest hij natuurlijk ook een superman zijn. Als we daar een lijst over gingen maken, dan werd die eindeloos lang. Achteraf bezien was die lijst onmogelijk, en die man ook onvindbaar. Maar dromen mag natuurlijk.
Trouwen moest toch wel haalbaar zijn voor onze 25ste verjaardag, dachten we.
Vaak dachten we ook na over wanneer we onze droomman zouden vinden. Trouwen moest toch wel haalbaar zijn voor onze 25ste verjaardag, dachten we. Dus als we hem zouden ontmoeten op onze 21ste ofzo, zou dat perfect zijn.
Alles was zo’n beetje uitgestippeld door ons.
Leerproces
Nu, zoveel jaar later, ben ik een dertiger, christen en single. En nee, ik ben niet voor mijn 25ste getrouwd. Gods plan bleek anders dan mijn plan. God leerde mij vooral om geduldig te zijn en te wachten op Zijn tijd. Het lijkt of het allemaal vanzelfsprekend is. Maar dat is niet zo. Bij mij was het een leerproces, en en dat is het nog steeds.
Tussen mijn tienerjaren en nu is er veel gebeurd. Vaak teleurgesteld geraakt in mannen, maar ook in mijzelf.
God betrok ik er niet helemaal meer bij. Het heeft me alleen maar meer gekwetst.
Je kan beter wachten op een partner die God voor je heeft bedoeld, dan dat je alles forceert. Want forceren is wat ik deed. Toen ik 25 was, voelde ik me lichamelijk niet al te best. Ik was vaak ziek, en mijn geestelijk leven leed daar ook onder. Ik miste iemand in mijn leven, en het grootste probleem was dat ik de oplossing in de verkeerde dingen zocht. God betrok ik er niet helemaal meer bij. Ik deed mijn eigen zin, en dat heeft gevolgen gehad. Het heeft me alleen maar meer gekwetst en pijn gedaan. Ik voelde me totaal waardeloos. Niet goed genoeg. Als er op dat moment iemand van mij ging houden, dan zou alles veel beter gaan. Dacht ik. Maar het werd alleen maar erger. Ik voelde me heel kwetsbaar.
Gezegend
Het duurde een paar jaar, maar uiteindelijk kon ik niet anders dan mijn fouten toegeven. Niet alleen aan de persoon die ik gekwetst had, maar vooral tegenover God. God vergeeft 100%. Je mag opnieuw beginnen. Er is niks mooier dan vergeving. God leerde me om Hem volledig te vertrouwen. Ook al heb ik dagen dat het moeilijk is. Maar als ik bid, dan kan ik me geen zorgen maken. Dan ben ik met mijn Hemelse Vader aan het praten. Ik weet dat Hij alles gaat leiden op Zijn tijd. Ook al ben ik nu op dit moment single.
God gebruikt mij, en ook jou. Ook al ben je single. Je bent niet minder dan iemand die wel een relatie heeft. Gebruik je gaven en talenten.
Ik ben gelukkig en voel me enorm gezegend met de mensen om mij heen. Ik heb geduld en probeer me nu in te zetten voor anderen. God gebruikt mij, en ook jou. Ook al ben je single. Je bent niet minder dan iemand die wel een relatie heeft. Het is goed om te weten dat God van je houdt, en je heeft geschapen met een doel. Gebruik je gaven en talenten. Laat je bruikbaar zijn voor Hem. Je mag gerust doelen hebben, maar bid en betrek God erbij. Laat Hem je leven bepalen. Hij weet wat het beste is voor jou. Je mag je dromen en al je verlangens bij Hem leggen. Hij heeft niets liever. Praat er met mensen over als je je eenzaam voelt.
Weet dat je kostbaar bent in Zijn ogen. Je bent gekocht en betaald door hem. Dat is het allerbelangrijkste.
Mieke is christen, dertiger, en blogt op VertrouwOpHem.
Ik ben helemaal met mieke eens…Ben al meer dan 16 jaar weduwen. Maar God weet het beste voor mij.
Wauw wat gaaf Mieke dit stukje, het is voor mij heel erg herkenbaar. Ook op dit moment,. Het stuk dat je hebt geschreven geeft rust en bemoedigt mij dankjewel daarvoor!
Groetjes Ronald
Whow, wat supermooi en bemoedigend! Helemaal mee eens!!
Idd voor mij zeker herkenbaar,16j samen geweest waarvan 10j getrouwd en nu 2,5j alleen na jammer genoeg moeilijke scheiding.vooral voor de mijn 2 kinderen.ik wil ook weer liefde geven en graag gezien geworden en samen alles delen en met te forcerend op zoek is niet dat wat God wilt heb ik ook ervaren.ik ben nu 41j en het enige wat telt nu is de blijvende opbouw met God,zodat ik ook een betere vader kan zijn nog voor mijn 2 tienerdochters.en dan pas weet ik dat God wel iemand op mijn weg zal brengen.ook voor jullie wens ik dat Je op God mag vertrouwen Hij altijd het goede voor je heeft al van het Begin dat je bestond.Gods Zegen jullie en succes
Ik ben helemaal met Mieke eens. Toen God met alleen vervulde , veranderden de reden en motivatie om een partner te vinden en te verliezen echt, en het was niet kwetsbaar voor mij.
Thanks voor dit herkenbare en mooi geschreven blog.